Typy szlifów
Podczas zakupu noża zazwyczaj bierze się pod uwagę kilka parametrów, takich jak materiał stali, długość ostrza, rodzaj pochwy i inne. Często jednak zapomina się o takiej ważnej rzeczy jak szlif. Niektórzy nawet się nad tym nie zastanawiają, a inni nie wiedzą, czy lepszy jest szlif płaski, wklęsły, scandi... Jak to bywa we wszystkim, każdy rodzaj szlifu ma swoje mocne i słabe strony. W tym artykule postaramy się je jak najprościej podsumować.
Płaski (flat)
Szlif równomiernie zwęża się od grzbietu ostrza w kierunku krawędzi i jest zakończony fazą. Jest to najprostszy i obecnie najbardziej rozpowszechniony typ szlifu. To złoty środek między wytrzymałością a zdolnością cięcia. Nie bez powodu prawie wszystkie noże kuchenne na świecie mają właśnie płaski szlif. Aby nie było wątpliwości, ten typ nie nadaje się tylko do krojenia, ale poradzi sobie z wieloma innymi zadaniami. Jednak do najcięższych prac bardziej odpowiednie są inne rodzaje szlifów. Szlif płaski jest szczególnie lubiany przez firmy Spyderco (na zdjęciu Endura 4), a Böker Plus Rold jest świetnym przykładem, że płaski szlif sprawdza się także w dużych, nożach outdoorowych.
 |
 |
| Spyderco Endura 4 | Böker Plus Rold |
Szlif częściowy (partial flat)
Jest to zasadniczo ten sam szlif co płaski, z tą różnicą, że nie zwęża się on od razu od grzbietu ostrza, ale nieco niżej. Dzięki temu uzyskuje się nieco większy kąt szlifu, a tym samym wyższą wytrzymałość. W praktyce jednak różnica ta jest minimalna i bardziej chodzi o kwestie estetyczne. Można go uznać za pośredni etap między szlifem płaskim a szlifem sablowym. Idealnym przykładem takiego noża jest popularny Benchmade Bugout lub Muela Rhino.
 |
 |
| Benchmade Bugout | Muela Rhino |
Szlif sablowy (saber)
Jak wspomniano powyżej, szlif sablowy jest bardzo podobny do szlifu częściowego płaskiego, z tą różnicą, że zwężanie zaczyna się jeszcze niżej. W rezultacie ostrze jest nieco grubsze, co zwiększa wytrzymałość, ale zmniejsza zdolność cięcia. Dlatego ten szlif jest popularny głównie w nożach militarnych i taktycznych. Różnica między szlifem sablowym a częściowym płaskim jest minimalna i trudno określić, który z nich jest używany, a także każdy producent używa innego oznaczenia. Istota jest taka, że im niżej na ostrzu przechodzi płaszczyzna w skos, tym mocniejsze i jednocześnie mniej tnące będzie ostrze. Oczywiście należy również uwzględnić całkowitą szerokość i materiał ostrza. Jako przykład dobrze służą Uton od Mikov i Böker Plus Strike.
 |
 |
